Tromsø

Hei!

Meteen ook maar een verslag van Tromsø nu ik toch bezig was geweest met de andere.
Kunnen jullie meteen weer vooruit qua leesvoer.

Woensdagavond nadat ik nog even een uurtje thuis had doorgebracht na mijn tentamen richting de luchthaven gegaan. We vlogen namelijk om 21.00 uur. Ingecheckt en koffer afgeleverd en vervolgens door de security. Wat super snel ging omdat het erg rustig was. Even iets gegeten op de luchthaven en toen naar de gate. Ook daar was het erg rustig en vervolgens in het vliegtuig zelf ook. Denk dat er echt maar 30 mensen ofzo inzaten. Nog even gede-icet en toen konden we opstijgen. Het uitzicht vanuit het vliegtuig was (weer) super mooi want we vlogen over de besneeuwde bergen. Na een kleine twee uur landden we in Tromsø. (Dit is dus net langer vliegen dan naar Amsterdam, best wel een gek idee.) Hier regende het vooral heel hard, dus dat was een beetje jammer. Maar onze koffer lag snel op de bagageband dus dat was ideaal. Vervolgens met een taxi naar de camping gegaan want met het OV ging een beetje een uitdaging worden. Bovendien moesten we dan nog, in theorie, 10 minuten met de koffer slepen. Maar dat zouden er minstens 20 worden omdat er veel ijs lag en met een koffer is dat al helemaal niet ideaal.
Dat het lopen wel een grote uitdaging zou zijn geweest bleek ook wel uit dat toen we vanaf de receptie gingen lopen naar het huisje na 10 meter al op mijn gezicht ging. Het was echt een ijsplaat, en aangezien ik nog op mijn sneakers liep (snowboots zaten nog in de koffer) ging dat een beetje mis. Maar er waren 2 Aziatische dames die bezorgd uit de auto stapten om me op te rapen en vervolgens ons voor de deur van het huisje hebben afgezet. Dus dat was wel lief.
De rest was al eerder op de dag aangekomen dus die zaten ons gezellig op te wachten met thee.
Nog even gekletst en toen moesten we toch maar eens gaan slapen. De volgende dag moesten we namelijk om 8.35 uur in het stadscentrum zijn om opgehaald te worden voor onze hondensleetocht. Na een glibberige kilometer kwamen we aan bij de bushalte en konden we na een kwartiertje uitstappen voor de verzamelplaats. Toen gingen we met een bus naar buiten Tromsø naar de honden. Hier kregen we eerst een soort van eendelig skipak aan. En hele fijne snowboots. Voelde me net alsof we op expeditie gingen naar de Noordpool. Maar het was best wel comfortabel haha. Vervolgens kregen we een uitleg over hoe we de honden moesten sturen. We mochten ze namelijk zelf “mushen”. Met zijn tweeën gingen we op een slee. Eentje zitten en eentje achterop. Volgens de instructie moesten we vooral de rem zijn. Want die honden willen alleen maar rennen. Dit hield ook in dat als je van de slee viel, de honden er zonder jou vandoor gingen en jij er achteraan moest rennen.
Na de instructie gingen we richting de honden zelf. En die waren inderdaad nogal enthousiast om te gaan. Je kon ze al van grote afstand horen. We waren met 10 mensen. Eerst ging er een gids voorop, dan 3 sledes, weer een gids, en dan 2 sledes. Voor de slee stonden 6 honden. De honden waren echt schatjes. Vooral degene die het dichtste bij onze slee zaten wilden graag geaaid worden. Degene daarvoor waren iets hyperactiever en waren vooral aan het blaffen en springen omdat ze er vandoor wilden. Nadat iedereen op zijn slee zat mocht het anker eruit en konden we gaan. Omdat iedereen natuurlijk even door moet krijgen was het een beetje chaos. Want je moet zorgen dat je genoeg afstand ook hebt tot andere sledes zodat je niet in de knoop komt te zitten met de honden en lijnen. De chaos zorgde ervoor dat we aan het begin een beetje schuin op een heuveltje eindigden met de slee. Toen we er weer vandoor mochten sloegen we dan ook om met de slee. Maar ach, toen waren er nog veel begeleiders omdat het echt 50 meter van de vertrekplaats was. En bovendien viel je in een hoop sneeuw met een skipak aan. Dus toen werd onze slee tegenhouden. Ideaal. Konden dus weer opstappen en weer verder. En het was zo ontzettend gaaf. De honden werden super rustig tijdens het lopen en ze hadden een kracht. Niet normaal. Bovendien was het landschap ook echt prachtig. Een ervaring om niet te vergeten. Halverwege gingen we wisselen en toen mocht ik het mushen doen. Toen merkte ik ook wel dat het nog best intensief is. Omdat je je goed vast moet houden aan de slee, maar ook als je omhoog gaat moet je mee duwen met de slee omdat de honden anders soms wel erg hard moeten werken. Dus daar krijg je het wel warm van. De volgende dag hadden we dan ook allemaal spierpijn. Bij terugkomst konden we nog even knuffelen met de honden en kregen we allemaal thee/koffie/chocomelk en traditioneel noorse Lefses. Dit is een soort van opgevouwen pannenkoek met kaneel. Echt heerlijk. Vervolgens gingen we weer terug met de bus richting het stadscentrum. Daar gebleven om daar een rondje te lopen en thee te drinken. Daarna een pizza gaan eten met zijn allen want we moesten weer op tijd ons melden voor de noorderlicht toer. Ook hiermee gingen we naar buiten Tromsø naar een hutje. Ook hier kregen we hetzelfde skipak aan en in dit geval spikes. Die waren echt ideaal want zo ging je veel minder snel op je gezicht. Helaas hebben we niet het noorderlicht gezien. Het was te bewolkt en af en toe trok het wel een beetje open, maar helaas. Geen noorderlicht. Maar verder was het wel gezellig met sneeuwpoppen bouwen, sneeuwballen gevechten en sledehonden knuffelen. Want ook hier waren die in de buurt. Dus we hebben ons wel vermaakt. Op de terugweg werden we, heel aardig, op de camping afgezet. Was wel zo gemakkelijk.

De volgende ochtend een beetje uitgeslapen want daar was iedereen wel aan toe. Lekker rustig opgestaan en toen richting een uitzichtpunt van Tromsø. Hier ging je met een kabelbaantje omhoog. En het uitzicht was echt prachtig. Maar omdat het de hele tijd donker is voelde het meer als 10 uur ’s avonds dan als de 2 uur ’s middag die het daadwerkelijk was. Daar even wat gedronken en toen weer naar beneden toe. Vervolgens onze weg naar de camping geschuifeld en vervolgens een spelletje gespeeld. Toen pasta gemaakt en gegeten. Daarna ging iedereen even zijn spullen pakken omdat we zelf nog op zoek gingen naar het noorderlicht. Op een kaart van Tromsø was er namelijk een plek gemarkeerd waar de kans in theorie het grootste was. Dit omdat het daar erg donker was. Wel was de weg weer een uitdaging. Met name het laatste stuk want dat was echt een schaatsbaan, zo glad. Maar we kwamen er uiteindelijk wel. Hier hebben we een spelletje gespeeld en tegelijkertijd geprobeerd het noorderlicht te spotten. Helaas was het ook nu te bewolkt. En dat wisten we terwijl we weggingen, maar we wilden het niet niet proberen. Maar we hebben wel meteen Marie, een van de Franse meisjes hier, haar verjaardag ingeluid. Want nu was het echt haar verjaardag. En we hadden ballonnen en vlaggen meegenomen. Bovendien werd er op dat moment precies vuurwerk afgestoken. Dus het begon goed, al was het noorderlicht natuurlijk wel beter geweest. Omdat de voorspelling was dat de bewolking alleen maar dikker ging worden en het meer zou gaan regenen zijn we op een gegeven moment maar naar huis gegaan. Daar nog wat gedronken en toen nog even ons bed ingedoken voor een paar uurtjes slaap. Diezelfde nacht ging namelijk de wekker midden in de nacht omdat we om 6.00 uur weer richting de luchthaven moesten voor onze vlucht naar Oslo.
Na een iets te korte nacht opgestaan, spullen gepakt, huisje schoongemaakt en naar de luchthaven gegaan. De koffers afleveren ging snel. De security iets minder want er was maar 1 poortje in werking. Maar ach, nog steeds waren we er na een kwartiertje ofzo doorheen want de luchthaven was echt schattig klein. Dat bleek ook wel dat uit dat echt de helft van de vluchten naar Oslo ging.
Omdat het in Oslo mistig was en dus een beperkte landingscapaciteit was hadden we iets vertraging, maar we landden nog steeds om 10.00 uur in Oslo. Boven de wolken zagen we trouwens weer het eerste zonlicht sinds dagen dus dat was ook wel weer leuk.
Daarna vooral zo snel mogelijk richting huis gegaan om nog even een paar uurtjes te slapen.

Ondanks dat we dan helaas het noorderlicht niet hebben gezien was Tromsø fantastisch. Met name de hondensleetocht zal ik niet snel vergeten. Als je de kans hebt om dat een keer te doen zou ik dat zeker doen! Ik kan het aanraden. Bovendien is het niet zo eng als het misschien aan het begin lijkt. Want je hebt vrij snel door hoe je moet leunen en dat je vooral moet remmen. Dus dan komt het goed.

Inmiddels zijn hier de laatste dagen ingegaan en is het dus een beetje de laatste gezellige dingen en ook langzaam aan inpakken. Maar hiervan komt later nog wel een verslag. Volgens mij is deze wel weer uitgebreid genoeg haha.

Se deg senere!
Isabelle